You send me reeling

[All Time Low- Backsead Serenade]

Tymczasem dziewczyny poszły na parking i czekały na Ramseya’a. Monika akurat rozmawiała z mamą, kiedyś jakiś chłopak wpadł na nią i sprawił, że telefon wyleciał jej z ręki i rozbił się o beton.

- Kurwa! Co za palant nie umie chodzić!- krzyknęła.

- Sorry! Naprawdę nie chciałem- odpowiedział chłopak.
- Gówno mnie obchodzi, czy chciałeś czy nie chciałeś! Muszę przez ciebie dupku sobie kupić nowy telefon!- warknęła wkurzona Monika i nawet nie patrząc na chłopka odwróciła się i poszła w kierunku dziewczyn.

- „Ma dziewczyna temperament”- pomyślał chłopak i poszedł w kierunku swojego auta.
- Co tam się stało?- spytała zdziwiona Klara, widząc wkurzoną Monikę.

- Jakiś pajac mi wytrącił telefon z ręki i go zepsuł!

- Ten pajac to Jack Wilshere- zaśmiała się Klara. – I powiem ci, że on już tak ma.

- Lepiej, żeby mi już więcej nie wszedł w drogę, bo go zabiję- stwierdziła Monika i wsiadła do auta.

- Oj Monika przestań!- zaśmiała się Paulina.- Jest taki zarąbisty dzień! Nie pozwól sobie go zepsuć. Swoją drogą, ale dziś Wojtek seksownie wyglądał.

- Hahaha kochana moja! Ty mi zawsze potrafisz poprawić humor- przytuliła ją bardzo mocno.

- No, bo kto jak nie ja?- zaśmiała się Paulina.

Po chwili do auta wsiedli Aaron z Klarą. Dziewczyny pogratulowały mu strzelenia gola i podziękowały za zaproszenie na mecz. Chłopak dostał od nich po buziaku. Na co Klara zareagowała tylko kręcąc głową. Aaron widząc to pocałował swoją dziewczynę w usta, po czym zapalił silnik i pojechali do domu. W czasie podróży Paulina była obecna wśród nich tylko ciałem. Myślami wciąż wracała do obron Wojtka i tego jak dziś wyglądał. Patrzyła nieobecnym wzrokiem na widoki zza okna. Rozciągał się przed nimi niesamowity pejzaż nocnego Londynu. Zewsząd otaczały je jasno rozświetlone budynki, a w oddali dziewczyny mogły dostrzec słynny London Eye, który nawet z tej odległości wyglądał niesamowicie. Paulina postanowiła, że następnego dnia wybierze się na zwiedzanie. W końcu, dlatego przyjechała do stolicy Wielkiej Brytanii. Spełniło się jej jedno z największych marzeń  szych marzeń jakie miała. iedzanie. w oddali dziewczyny mogły dostrzec słynny Lonjakie miała. Teraz postanowiła czerpać z życia pełnymi garściami. W ciągu swojego osiemnastoletniego życia, przeżyła wiele rozczarowań, może aż za dużo. Zawsze lokowała swoje uczucia w tych chłopcach, w których nie powinna, przez co często cierpiała zwłaszcza z powodu odrzucenia. Ten dzień był dla niej początkiem czegoś nowego i miała nadzieję, że lepszego. Z kolei Monika ciągle była wkurzona. Nie pojmowała tego jak można być taką ciapą i nie umieć chodzić. Co prawda sama była niezdarą, która potrafiła się wywrócić na prostej drodze, ale teraz, kiedy emocje w niej buzowały nie zdawała sobie z tego sprawy. Monika była osobą bardzo nerwową. Łatwo było ją wyprowadzić z równowagi. Dobrze, dla Jacka, że się na niego nie rzuciła z pięściami tylko spokojnie odeszła.

Z tego pewnego letargu obudził je Aaron, który zatrzymał samochód i razem z Klarą wyszli z auta. Dopiero wtedy dziewczyny zareagowały i też opuściły pojazd.

- Zmęczone?- spytała Klara.

- Troszkę- zaśmiała się Paulina- nie codziennie przyjeżdża się do Londynu. Do tego poznaje się samego Aarona Ramsey’a.

- Paula, zapomniałaś jeszcze, że byłyśmy na meczu jednej z najlepszych drużyn na świecie-dopowiedziała Monika.

- Aaa no tak- zaśmiała się Paula.

- Dobra dziewczyny zejdźcie w końcu ze mnie!- obruszył się na żarty Aaron.

- Ale o co ci kochanie chodzi?- zaśmiała się Klara- chyba dostałeś piłką mocno w główkę.

- Pff! Śmiejcie się ze mnie dalej, a ja miałem dla was niespodziankę!

- ZNOWU!- krzyknęła Monika.

- Hahahahahaha- Paulę złapał niekontrolowany wybuch śmiechu. Dobrze wiedziała, że przyjaciółka nie lubi niespodzianek, a tu spotykają ją je na każdym kroku.

Uspokoiła się dopiero wtedy gdy Monika wbiła jej palce między żebra, co było jej najgroźniejszą bronią.

-Aua!! Wrr!- krzyknęła Paula.

- Mam się jej bać?- spytał się ze strachem w głosie Aaron.

- Tak!- wszystkie trzy zgodnie odpowiedziały.

Aaron w geście obrony uniósł ręce.

- Ok… To ja wam tylko powiem, że jutro wieczorem zabieram was na imprezę. Macie cały dzień na przygotowanie się, zakupy czy co tam chcecie- zaśmiał się Aaron- nie mam jutro treningu, więc chętnie ponoszę wasze torby z zakupami.

 Dziewczyną szczęki opadły w dół.

- Tego to ja już się w ogóle nie spodziewałam- powiedziała mega zdziwiona Paula.

- Co, obecność dziewczyn z tobą robi-zaśmiała się Klara- dziewczyny wiecie jak go trudno namówić na jakiekolwiek zakupy?

- W jakim ty mnie świetle przedstawiasz!- oburzył się Aaron.

- I tak mnie kochasz!- zaśmiała się Klara i dała mu buziaka w policzek.

- I to bardzo- przytulił ją mocno do siebie.

- Ej zakochańce moglibyście się troszkę pohamować- zaśmiała się Monika.

- Dobra nie przeszkadzajmy im- dopowiedziała Paula i obie z przyjaciółką poszły do swoich pokoi, aby się odświeżyć po pełnym wrażeń dniu.

Po godzinie zeszły na kolację i udały się do swoich pokoi, aby udać się do krainy Morfeusza.

Witam wszystkich!:) Wracam do Was z nowym rozdziałem:) Obiecuję, że w następnym odcinku akcja się rozkręci:) Mam do Was też jedno małe pytanie. Przeglądałam ostatnio moje stare blogi i natrafiłam na jeden, który urwałam w pewnym momencie. Stąd moje pytanie czy pamiętacie go i czy byłybyście chętne go dalej czytać [KLIK]. Czekam na Wasze opinie:) A już za niespełna 4 dni mecz naszych Orzełków<3 Znów zacznie się nocne wstawanie i wielkie emocje:) Nie będzie podziału na kluby i to czy ktoś kogoś lubi czy nie!:) REPREZENTACJA NAS ŁĄCZY!:) Pozdrawiam!:)